De voorbereiding voor de lezing van 16/2/2020 voor Curieus Londerzeel is klaar ondertussen. Tijdens de zoektocht naar brieven uit Breendonk, kwam ik een aantal afscheidsbrieven tegen van mensen die in Breendonk werden geëxecuteerd vanaf eind 1942. Een brief die ik als visueel vb gebruik tijdens de lezing (maar niet verder toelicht), geef ik hier graag wat extra aandacht. Op 12 december 1943 schrijft de 24-jarige Eduard Seymens een laatste brief vanuit Breendonk naar zijn ouders in Leuven. Hij zou later die dag gefusilleerd worden achteraan het Fort met 9 andere veroordeelden. Hij was eerder op 27 november 1942 in het kamp binnengebracht; er volgde een doodvonnis voor verzetsactiviteiten (Revolutionair Anti-fascistisch Front). Zijn brief is één van slechts een tiental afscheidsbrieven die bewaard zijn gebleven van gevangenen van Breendonk die ook ter plaatsen werden terechtgesteld. Eduard schrijft naar huis: Deze dag op 12 december wordt ik doodgeschoten. ik wil u daarom nog een laatste maal schrijven. Ik sterf moedig aangezien dat toch maar eenmaal gebeurt in het leven. Het is spijtig dat ik zo jong moet sterven voor iets waar ik hoegenaamd niets van af weet en waar ik niet aan deelgenomen heb. Ik denk dat mijn zaken u wel sullen toegestuurd worden. Denk van mij zolang gij leeft en laat het aan uw hart niet komen. De groeten aan de gansche familie en vaarwel. Moeder, vader, zuster, tante, nonkel, grootmoeder vele kussen voor u allen. Uw liefhebbende zoon, Eduard. Lager Breendonk Adres: Seymen Joseph, Mannenstraat N° 13, Leuven, Brabant.
Brief bewaard in het Cegesoma in Brussel.
Deze executie was de 2e sinds de inrichting van de executieplaats van Breendonk een paar weken voordien. In totaal zouden 207 personen er worden terechtgesteld voor verzetsdaden of als gijzelaar. Dat is 22% van alle door de Duitse bezetter in België terechtgestelde personen. Na Eduard Seymens volgden er nog vele anderen, een aantal van hen komen aan bod tijdens de lezing Post uit Breendonk.
De lezing start om 16u, inkom is helemaal gratis dankzij de mensen van Curieus.
Comments